Όταν η αγωγή αναγνώρισης πατρότητας τέκνου ασκείται από το φυσικό πατέρα αυτού, απαιτείται η απόδειξη από αυτόν της σαρκικής του συνάφειας με τη μητέρα του τέκνου, που δεν απαιτείται να είναι πλήρης, αλλά αρκεί να έχει προχωρήσει σε τέτοιο σημείο, ώστε να μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τη σύλληψη ενός παιδιού. Δεν χρειάζεται άλλωστε να αποδειχθεί πταίσμα του «συνευρεθέντος» ούτε έχει σημασία αν γενικότερα η σαρκική επαφή έγινε με τη θέληση και των δύο «γονέων» ή αν οι γονείς επιθυμούσαν ή όχι να συλληφθεί παιδί, ενώ αρκεί η απόδειξη και για μία μόνο σεξουαλική πράξη.
Για να ισχύσει, δε το τεκμήριο της πατρότητας, ο ενάγων φυσικός πατέρας οφείλει ακόμη να αποδείξει ότι η σεξουαλική συνεύρεση ανάμεσα σε αυτόν και στη μητέρα έγινε μέσα στο κρίσιμο διάστημα της σύλληψης, δηλαδή το χρονικό διάστημα που περιλαμβάνεται ανάμεσα στην τριακοστή και στην εκατοστή ογδοηκοστή ημέρα πριν από τον τοκετό.
Το ως άνω τεκμήριο είναι μαχητό, αφού οι εναγόμενοι μπορούν να το ανατρέψουν αποδεικνύοντας γεγονότα αντίθετα από εκείνα που τεκμαίρονται αληθινά από το νόμο και συγκεκριμένα αποδεικνύοντας ότι παρά τη σαρκική συνάφεια με τη μητέρα, το παιδί δεν συλλήφθηκε από το φερόμενο πατέρα.
Η επίκληση του τεκμηρίου της πατρότητας περιορίζει τον ενάγοντα στην πλήρη απόδειξη ότι είχε κατά το κρίσιμο διάστημα της σύλληψης έστω και μία σαρκική συνάφεια με τη μητέρα, χωρίς να χρειάζεται να αποδειχθεί παραπέρα και ότι η μητέρα συνέλαβε το παιδί σ’ αυτή τη συγκεκριμένη σεξουαλική επαφή.
Σε κάθε περίπτωση χρήσιμη είναι και η ιατρική πραγματογνωμοσύνη, με την εξέταση του DNA του τέκνου και των διαδίκων που φέρονται ως γονείς του, η οποία αποτελεί αποδεικτικό μέσο.
Ελένη Πολύζου
Το γραφείο μας διαθέτει μεγάλη εμπειρία σε νομικά θέματα οικογενειακού δικαίου. Για περισσότερες νομικές συμβουλές και για να κλείσετε το ραντεβού σας επικοινωνήστε μαζί μας εδώ.
Όταν η αγωγή αναγνώρισης πατρότητας τέκνου ασκείται από το φυσικό πατέρα αυτού, απαιτείται η απόδειξη από αυτόν της σαρκικής του συνάφειας με τη μητέρα του τέκνου, που δεν απαιτείται να είναι πλήρης, αλλά αρκεί να έχει προχωρήσει σε τέτοιο σημείο, ώστε να μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τη σύλληψη ενός παιδιού. Δεν χρειάζεται άλλωστε να αποδειχθεί πταίσμα του «συνευρεθέντος» ούτε έχει σημασία αν γενικότερα η σαρκική επαφή έγινε με τη θέληση και των δύο «γονέων» ή αν οι γονείς επιθυμούσαν ή όχι να συλληφθεί παιδί, ενώ αρκεί η απόδειξη και για μία μόνο σεξουαλική πράξη.
Για να ισχύσει, δε το τεκμήριο της πατρότητας, ο ενάγων φυσικός πατέρας οφείλει ακόμη να αποδείξει ότι η σεξουαλική συνεύρεση ανάμεσα σε αυτόν και στη μητέρα έγινε μέσα στο κρίσιμο διάστημα της σύλληψης, δηλαδή το χρονικό διάστημα που περιλαμβάνεται ανάμεσα στην τριακοστή και στην εκατοστή ογδοηκοστή ημέρα πριν από τον τοκετό.
Το ως άνω τεκμήριο είναι μαχητό, αφού οι εναγόμενοι μπορούν να το ανατρέψουν αποδεικνύοντας γεγονότα αντίθετα από εκείνα που τεκμαίρονται αληθινά από το νόμο και συγκεκριμένα αποδεικνύοντας ότι παρά τη σαρκική συνάφεια με τη μητέρα, το παιδί δεν συλλήφθηκε από το φερόμενο πατέρα.
Η επίκληση του τεκμηρίου της πατρότητας περιορίζει τον ενάγοντα στην πλήρη απόδειξη ότι είχε κατά το κρίσιμο διάστημα της σύλληψης έστω και μία σαρκική συνάφεια με τη μητέρα, χωρίς να χρειάζεται να αποδειχθεί παραπέρα και ότι η μητέρα συνέλαβε το παιδί σ’ αυτή τη συγκεκριμένη σεξουαλική επαφή.
Σε κάθε περίπτωση χρήσιμη είναι και η ιατρική πραγματογνωμοσύνη, με την εξέταση του DNA του τέκνου και των διαδίκων που φέρονται ως γονείς του, η οποία αποτελεί αποδεικτικό μέσο.
Ελένη Πολύζου
Το γραφείο μας διαθέτει μεγάλη εμπειρία σε νομικά θέματα οικογενειακού δικαίου. Για περισσότερες νομικές συμβουλές και για να κλείσετε το ραντεβού σας επικοινωνήστε μαζί μας εδώ.